Kerstgedicht

Onderstaand gedicht kregen wij op een kerstkaart.
Ik vond het wel het delen waard:

De hemel raakt de aarde aan
en even wordt het licht.
De nacht verdwijnt, een droom verschijnt
- een hemels vergezicht.

Een engel geeft woorden aan,
spreekt van een Kind dat redt.
Dat zet de toon: er wordt een lied
van vrede ingezet.

Dan trekt het wolkendek weer dicht,
het hemels koor verstomt.
Geen engel meer, maar wel een Kind
als teken van wat komt.

Het teken van een nieuwe begin,
een weg die uitzicht biedt.
Een uitweg uit de duisternis
van wanhoop en verdriet.

Waar mensen uitzien naar dat kind
en omzien naar elkaar,
daar wordt de vrede af en toe
een heel klein beetje waar.

Daar kan een mens een engel zijn,
een brenger van wat licht.
De hemel raakt ons even aan
- de droom krijgt een gezicht.